Zion Train...

O moich przygodach w transporcie komunikacyjnym jakim jest dzisiejsze PKP powiadałem już nie jeden raz... i zapewne opowieści (dla stada) przybywać bedzie, z racji swojego ruchliwego trybu funkcjonowania na różnorakich trasach ;] zazwyczaj obładowany jak stragan, choć zdarza mi się wyruszyć na tripa z małym plecaczkiem ;]

zazwyczaj podróżuje pociągami nocnymi, bo jest tak najwygodniej :) 

choć wtedy zazwyczaj bywa najbardziej ciekawie :)

mam szczęście do wesołych przedziałów...

Mam za sobą już Ślązaka, który miał większy ślinotok niż ja ;] 

Anglika, który wsiadł bez biletu i jadaczka również mu się nie zamykała i o dziwo tak wkręcił konduktora (był nas cały przedział), 

że go... nie skontrolował ;)

Straszą panią, która zwierzała mi sie ze swojego burzliwego życia, która okazała się niesamowitym freak'iem, która w wieku 40 lat postanowiła przewrócić je o 180 stopni :)

Grupę Ukraińców, którzy ładnie dzielili się ze mną swoimi trunkami zza pazuchy- ale smalcu, lasek kiełbachy i szynki odmówiłem ;]

Parę, która tłukła się pięściami, wyzywając od... (cenzura), po czym w ramionach zasnęli nad ranem w swoich objęciach ;]

Marynarzy, którzy opowiadali o swoich morskich przygodach (alkohol był obowiązkowy)...

Dwóch kryminalistów, którzy wyszli z paki a obok nich policjant po cywilu, który wydał się gdzie pracuje- myślałem, ze się pozabijają- ale w końcu obeszło się bez rękoczynów...

Klientkę z zieleniaka,która znała wiecej szczegółów z mojego zycia, niż bym przypuszczał???

do tej pory zastanawiam sie kto to był...

Dziwnego starszego Pana (chyba sekciarz), który próbował każdego reformować swoją wiedzą i dobrocią...

Hipnotyzera z zamiłowania (psychologa z zawodu), który testował swój talent na siedzących w przedziale ludzi ;]

oprócz tych wydarzeń pojawiały się perełki typu- pani bez biustonosza i podkoszulka, odziana w sam sweter- a grzali jak cholera w pociągu, która krzyczała, że nie ma bielizny i jest jej gorąco o_O

chłopaka, który przez 5 godzina jazdy cały czas coś wpindalał, robiąc w okół siebie małe śmietnisko, Pana który jak zaspał, kładł sie na siedzących obok niego ludzi- trafił na pana, którego mało nie połknął swoimi otwartymi przez sen ustami ;]

no i niezapomniane tripy z HTF'ami czy Cypiskiem ;]

oprócz tego zostałem okradziony, spotkałem Panią konduktor, która wyglądała jak Marylin Monroe (atatatata), telepiące się zakonnice, mocher babuszki i różne inne stwory, które doprowadzały czasem do samoistnego zakładania słuchawek na ucho ;]

zamarźnięte szyby od wewnątrz, czy stanie całą trase prz kiblu ;]

spotykanie ludzi z przeszłości, z gimnazjum, z innych miast, o których się zapomniało :)

Lubie pociągi :) 

trasy...

patrzeć jak powoli budzą się światła miasta do życia za każdym turkotem na szynach...

 ściągam trzewiczki, rozkładam się jak lukrecja i czuje się jak w domu :)

jako gratisa dołączam małe preludium z wyprawy HTF'owej ;]

kilka fotek- tych lepszych, można było zobaczyć o tu

ale nie o to sie miało rozchodzić...

podczas mojej ostatniej podróży z Bydgoszczy, na trasie Warszawa- Kraków, spotkała mnie dość niemiła sytuacja, która przypomniała mi nieco o kruchości ludzkiego życia...

tym razem nie był to wesoły przedział...

30min (środek nocu) przed wjazdem do Kraka, dziewczyna siedząca obok zaczęła słabnąć...

serce... nie miała ze sobą leków...

zaczęła sinieć i tracić czucie w kończynach...

położyłem ją na podłodze i poszukałem jakiejś pielęgniarki bądź lekarza, znalazła się kobieta...

oboje się nią zajęliśmy...

zaczęliśmy uspokajać i dbać o jej spokojny oddech...

konduktorzy byli pozamykani...

tutaj oczywiście nagle zjawia się wianuszek ludzi, gapiów, którzy zaczęli podchodzić by sobie popatrzeć (???)

WTF?

nie można było otworzyć okien, a znów grzali niesamowicie a dziewczyna traciła oddech i przestała już kontaktować...

zadzwoniłem po karetke, która miała czekać na stacji...

dojechaliśmy...  

spakowaliśmy rzeczy i oczywiście czekaliśmy- bo karetki nie było- pociąg stanął, a mocher babuszki rzuciły się na konduktorów, którzy nie raczyli otworzyć...

wszystko skończyło się pomyślnie-   dziewczyna trafiła do szpitala...

zastanawiam się co by było, gdyby nikt nie udzielił jej pomocy?

już gdy wsiadłem wiedziałem, ze coś jest nie tak- dziewczyna była przygnębiona i widziałem łezki kręcące się w jej oku i telefon, który dzwonił, ona go nie odbierała patrząc na niego niemiłosiernie...

gdy jeszcze  mieliśmy z nią kontakt, nie chciała by do nikogo dzwonić...

emocjonalność & kruchość...

a pociąg jedzie dalej...

anu i na zakończenie  muzycznie odnośnie tematu ;]