,,Walking In Darkness"- akt drugi...

,,Walking In Darkness"- akt drugi...
węgiel na kartonie + ołówek automatyczny + czarny akryl
50x70

czyli druga odsłona aktowych szkiców, przed obrazem na płótnie :)
szkiców powstało kilka, ale zapewne zaprezentuje 4, które są do siebie najbardziej zbliżone jeśli chodzi o ustawienie i podobieństwo- niech to będzie forma takiego poliptyku szkicowego :)
jeszcze raz podkreślam, że nie jest to studium, ale zwykła graficzna przymiarka przed ogarnianiem ciała pędzlem ;]

w końcu zabieram się za zaległości... praca stoi w miejscu, a ja ciągle nic nowego nie mogę zrobić... po powrocie z domu nie powstał żaden szkic, ani jeden malunek, projekt, plakat...
nie potrafię skupić myśli na pracy, która gdzieś daleko ucieka przez otwarte okno...


Jeszcze wczoraj tak nostalgicznie pisałem o swojej nagości emocjonalnej, miłości, cieple...
Odpowiedzialności za słowo, gesty, relacje... Wydawało mi się, ze swoim zachowaniem, swoją pozytywną energią, dziele się z nią osobami, które wkraczają, choćby zalążkiem do autonomii, która mnie otacza, i tak samo jak ja doznają tych uczuć... Nigdy świadomie nie chciałem nikogo zranić, mimo, że to robiłem- ale wynikało to z mojej niedojrzałości, dziecinności i niewiedzy... tak było... Staram się... Upadam... Wstaje i próbuje raz jeszcze...
Ostatni rok był dla mnie emocjonalną szkołą pokory... Wtedy po raz pierwszy popatrzyłem na siebie z całkiem innej strony, zobaczyłem niedoskonałości, rzeczy do zaakceptowania bądź zmiany... Udało się... Dzielenie się sobą, ciepłem, tym co posiadam tak na prawdę- emocje...
Nikt nie powiedział, ze będzie łatwo...
Można się cieszyć z promyków słońca, można się cieszyć z deszczu który zrasza policzki, można się cieszyć stąpając bosą stopą po trawie :) mimo całego bagażu doświadczeń...
wystarczy tylko chcieć...
Osoby będące tutaj dłużej widzą to zapewne, sam to widzę...
Patrzeć i słuchać, powietrze nabierać w płuca i z podniesiną głową napajać się drugim człowiekiem... tego właśnie pragnę...
Jestem jednak Piotrusiem Panem, który żyje w świecie swoich marzeń, który chciałby zmienić rzeczywistość na lepszą... niestety każda porażka, daje mi szpilkę w serducho, a z drugiej strony daje kopa do dalszego pozytywnego działania, by bardziej się starać...


przy cyklu ,,Walking in Darkness" po omacku, błądząc w ciemności, zrzucam z siebie skorupę, stojąc nago przed sobą, pisząc to co spontanicznie wyłazi z podświadomości...

poprzeczkę podniosłem nie tylko w sprawach artystycznych, również dotyczy to walki o prawdę, uśmiech, szaleństwo i pozytywny tok myślenia...
bomba energetyczna się tli... a ja wcale nie zamierzam jej detonować ;]
Freak zawsze pozostanie Freak'iem ;)

Stwierdziłem dziś, że jedyną rzeczą jaka mnie krępuje i przyprawia o policzek czerwony (dzięki Bogu mam ciemną karnację i tak nie widać) są komplementy... zawstydzam się totalnie, nie przyjmując ich do wiadomości...
nagość i mówienie o swoich emocjach nie są dla mnie takie wstydliwe i krępujące, jak słuchanie komplementów- a najbardziej jeśli wchodzi w grę moja... uroda...
złapałem się na tym któryś raz ostatnio... wcześniej chyba nawet nie zdawałem sobie z tego sprawy, a może po prostu mi ich nie prawiono?