E.T., Phone, Home...

W końcu sprawiedliwości stało się zadość, powracając końcem tygodnia, na swe preriowe włości- tym razem nie jest związane to z odpoczynkiem czy ucieczką od wielkiego miasta- wręcz odwrotnie, bo intensywną, pracą (o której, a raczej o których, bo wkładania w nią rąk jest wiele- opowiem w nadchodzącym czasie). Taki system zarobkowy zawsze mi odpowiadał, choć wymaga ciągłego podróżowania i spinania pośladków w pewnym okresie dość mocno- stąd pozwolenie sobie na prawdziwe wakacje, wymaga ode mnie pewnego rodzaju wyrzeczenia. 

W tym roku pracy jest dużo, jednak możliwość wyboru godzin pracy (wybory, wybory, wybory), pozwoli mi na dokończenie planów związanych z komiksem oraz kolejnymi festiwalami i wystawami, które klarują się w eterze w nadchodzącym czasie (o tym też niebawem).

Są to ostatnie dni, na najbliższe trzy tygodnie pracy (później znowu powrót do Krakowa na krótką chwilę, łapiąc głęboki oddech- zapinając sprawy wystawowe i kolejny ,,return to work"), kiedy mogę pozwolić sobie na chill...

Zaliczyłem już bosy, spooooory has, pierwsze w tym roku nagie opalanie mam już za sobą (nagi pląs po lesie się nie liczy), oraz powróciłem do pracy nad swoim ,,ciuakiem"- nie ukrywam, że zapuściłem się w ciągu ostatnich 2 miesięcy, niwelując ćwiczenia tylko do samego biegania i maratonów.
Obecnie miną okres ,,upodobania się komuś"- dopiero teraz wiem, po co chce w siebie zainwestować.

Minione dni, a raczej konwersacje widniały pod szyldem ,,kompleksy wizualne", dlatego wskazane jest oczyszczanie organizmu i mała głodówka, która obecnie trwa- nic nie raduje jak widok swoich własnych żeber (kolejne 4 kilo mniej, pozbywając się wielkiego tyłka)- za nim na nowo wezmę się za ćwiczenia siłowe, mając swój bliżej określony ,,cel" ;]
Teraz ćwiczenia oprócz wskazówek Mistrza Jedi, zostały wzbogacone o oko  fizycznie obecnego trenera...

Słysząc, że w ciągu tych ,,2 miesięcy postarzałem się o kilka lat", ,,wypadające włosy z mej głowy posunęły się o kilka centymetrów w głąb" a ,,atrakcyjność sięgnęła zera" (cytaty)...

Podświadomie słysząc te słowa, nawet jeśli są tylko małe szpilki, to i tak zostają zakorzenione w skrzywionym umyśle zakompleksionego człowieka, którego cielesność została w większym lub mniejszym stopniu ,,pokrzywdzona" ;]

Kontrola nad własnym ciałem, chyba ładnie potrafi je okiełznać- nawet pod względem czysto seksualnym, odcinając wymiar duchowy, który również wchodzi tutaj w grę.

Dla postronnego czytelnika powyższe słowa mogą wydać się śmieszne (nie znając ugruntowanego podłoża), jednak sama świadomość swojego krzywego zwierciadła przyprawia o subiektywny dyskomfort...
Jeszcze dwa lata wstecz, nie pokusiłbym się o has bez koszulki, gdzie jest ktoś obok, będąc odziany o 2 rozmiary za duże ciuchy... Pozwalałem sobie na taki ,,luz" tylko w miejscach niedostępnych dla innych (las, wybrzeża miasta). Przełomem w tamtym okresie, stały się wakacje w magicznym miejscu i zdarzenie, które wywarło mnie doznanie, że jednak ,,posiadam ciało".

Ale chyba nie jestem gotowy na taki wewnętrzny ekshibicjonizm- może kiedyś... w obrazie...

Poruszyłem temat cielesności, ponieważ ostatnia pozycja czytelnicza (bardzo intrygująca autobiografia), wzbudziła we mnie tyle skrajnych doznań, że chyba do chwili obecnej, nie mogę przestać rozkładać na czynnik pierwszy, tego co zdołałem ogarnąć swoim wzrokiem i zmysłem estetycznym. Jest kolejny kamień milowy, inspiracja, do opowieści obrazowych, które ciągle buduje w swojej głowie, by przelać je na papier.

Sama historia (dość wstrząsająca, wylewająca kubeł zimnej wody nieświadomości o wielu sprawach) budzi pytania za i przeciw pewnego rodzaju emocjonalności, która odbiła się we mnie jak w tafli czystej wody (choć w tym wypadku jest to rodzaj ,,błota").

Teraz już mam pełny obraz (czytając historię z boku, z konkretnym policzkiem na twarz) dlaczego w formie wyrazu artystycznego, kuszę się o idealizowanie męskości w szkicach rysunkowych- wygłaskanych i wyciumanych, jednocześnie ukazując siebie jako pokrakę w pozycji niższej.

Jest to kolejny, odsłonięty dowód, jak wiele jeszcze muszę przejść ze swoją ,,matką wewnętrzną", która ukazała się po konfrontacji wojowniczo-zwierzęcej.

Tutaj należą się podziękowania dla Anety, która ciągle mimowolnie (jako jedyna dotychczas poznana osoba!) wywleka mnie na lewą stronę- jest to dla mnie bardzo osobiste doświadczenie...

tak... wiem... mam problem

zmysłowość i cielesność...

P.S.

W otwierającym posta filmiku (0:38), dowody na to, że barefooting (czytaj bose hasy) w Przemyślu, to codzienność stosowana przez wielu ,,naszych" tubylców, niezwiązana z jakąkolwiek ideologią ;]
Postanowiłem dokumentować fotograficznie dane ,,osobniki", pytając o przyczynę pozbycia się obuwia- choć w większości przypadkach powód jest mi znany.

Dziennikarska relacja już niebawem...