Tupot Bosych Stóp...

znajdź braterską różnicę...

Powrót do Krakowa (mimo, że dość krótki), obfitował w tak skrajne doznania (i wydarzenia), że pewnikiem zachomikuje je głęboko w serduchu, szczególnie do nadchodzących tygodni pracy i wytrwałych... ,,dążeń"
(,,...i ciągle do czegoś dążysz Dziubas...").

Miłe powitanie w nowej, maszkowej pracy (kolejny bar i kolejne DARMOWE litry shot'ów, drinków i celtyckiego chmielu), spotkania, spacery, rozmowy, hasy, wyhasy, odebranie obrazów z FORMY, wysyłka zamówień, swojej własnej prywaty do Przemyśla (stragan by się nie zmieścił do pociągu) i chrabąszczy na kolejny festiwal... i bla bla bla.

Nie załatwiłem wszystkiego co powinienem z racji emocjonalnych priorytetów (czytaj potrzebnego spotkania z Anetą czy całodziennego hasu z Paciorem- o czym wizualnie w całościowym poście)- ale co się odwlecze, to nie uciecze.

Jednak tak na prawdę są to tylko półśrodki, i to nie one tak bardzo mnie dotknęły...

a ruszyły (ponownie) dość skrajnie (SIC!), dając niezłego emocjonalnego chwiejaka (rollercoaster), który pozwolił raz jeszcze zastanowić się nad wyborem (choice, choice, choice)- co jest dla mnie dobre, a co mniej, co mnie emocjonalnie boli, z czym sobie nie radzę, a z czym znowu muszę się samotnie, w duchu skonfrontować, by nie pakować się z życiowym balastem w to ,,co nowe", nie popełniając tych samych (wewnętrznych) błędów.

Lipiec zapowiada się takim miesiącem- ale z umiarem- tym razem nie jest to tykająca bomba czekająca na wybuch.

Wydawało mi się, że konfrontacja oko w oko w samotni, sam ze sobą, pozwoli na wyciągnięcie pewnych wniosków- jest to część prawdy i pół prawdy- jednak dopiero teraz zaczyna wszystko wyłazić, niczym robak z umytej czereśni- z wierzchu bardzo dorodnej (łomatko jak breakdance'a tańczyły w tej misce- ale twardo nie zaglądałem do środka, wypluwając ino pestkę)...
ale w środku?

Zaczynam coraz bardziej ,,przeżywać" każde wypowiadane słowo, a słowo, któro do mnie przemawia, ma jeszcze większą siłę rażenia (nadwrażliwy cipak)- stałem się niczym gąbka- która w paradoksie się kurczy do wewnątrz, ważąc każdą literkę- prosząc o to samo odbicie po drugiej strony lustra.

 Z kolejnym rokiem coraz bardziej utwierdzam się w fakcie, że jednak nie dla mnie piękne doznania- mimo, że chyba nikt nie zasługuje na samotność i nie będę udawał zimnego głazu, że tego mi nie brakuje, by być ,,ostatnią stacją do...".
A ja zastanawiam się dlaczego- katując się fizycznie (no no) i psychicznie.

Może to jest ta droga, by więcej tych doznań i tęsknic zamykać w chrabąszczach? 

Może...

Sieci i nici zaczynają się przeplatać, niekoniecznie w takiej materii, która mi pomaga- podobno najlepsze są cięcia, gdy robi się supeł... nie mam w zwyczaju tego poczynać.

Czuje się jak egocentryczny... łącznik i to w wielu materiach, relacjach i płaszczyznach.

Urodziło się pytanie:

Czy ten odbiór (obecny strach?) to wynik zranienia i przeszłości, czy zupełnie nowa, rodząca się intuicja?

Anu więc przyszedł czas na kolejne, wewnętrzne badania.

Powróciłem na swe ,,korzenne", pradziadowe włości- bom w końcu Pan Twardowski

 Dziękuje Paciorowi (znany tu od niedawna jako Stachu/ Trzy Kropki) za ten całodzienny has, obfity nie tylko o czereśnie i pęcherze u stopy (nie mojej oczywiscie, bo mam już niczym słoń), ale przede wszystkim o doznania (wizualno, emocjonalne)- szczególnie za brak oceny oraz rad ;]

Patrząc z boku, można pomylić nas do braci- nie grzeszymy raczej wzrostem, lubując się w etnicznych gadżetach- czasem miło się tak odbić w lustrze ;P

Choć mentalnie... mogę tylko słuchać.

 Post miał być raczej ,,hasający", stało się troszkę inaczej- wybrałem... ,,bełkot" z dedykacją.

To nie jest mój najlepszy dzień- tłumacząc go nieprzespaną, dreptającą nocą i podróżą ze stragano-cyrkiem do domu ;]

Dedykacją muzyczną krótki montaż wczorajszego hasu :)

smacznego

P.S.

 Has po mieście ma swoje minusy- szczególnie jak się wnosi na dywan wszystko co ludzie za siebie rzucają ;]

P.S.2

Pacior otwiera poletko na bloggerze- póki co miałem przyjemność zobaczyć wersje roboczą- zatem informacja niebawem poleci w eter na ,,Passionie"- będzie to ciekawa lektura, jak i do kawy, tak i do poduchy- skubany ma pióro w łapie- łącznie z doznaniami wizualnymi (fotografia)

P.S.3

Edycja posta wyniosła sztuk 6- odcinając za każdym razem zbyt wielką ilość wylewnego ślinotoku o_O

tym samym posiadając w wersji roboczej, nocne raporty, które mimowolnie nie wylazły