Break Ya Neck...

 

 Skoro obracam się ostatnio wokół etnicznego tematu, czas kontynuować rozgrzane poletko

(pomijam fakt, że zostałem ochrzczony Paplą Plemienną wianuszka wiedźm i czarownic).

Przy ostatnich oględzinach w warsztacie, spotkała mnie (kolejna) niemiła sytuacja, mimo całego miodowego uroku dnia- o czym nie wspomniałem. O tym, że zgubiłem swoja małpę, która była nieodłącznym elementem mojego pląsu, powiadałem już nie raz i nie ma bata bym to przełknął i przebolał...

W ramach tego, powróciłem do swojego starego naszyjnika, wykonanego przez Wiedźmę z Sadu, który dostałem podczas jednego ze spotkań przy zupce u Pani Lusi w uczelnianym bufecie (u boku Cypisiora)...

Jest piękny!

Z obiektywnych reakcji wiem, że podoba się bardziej, niż ukochana, kościana małpka.

Pech chciał, że podczas czyszczenia matrycy, stało się to samo co w pierwszym wykonaniu z małpą (która na wakacjach pękła, po upadku na podłogę)- tym razem naszyjnik się rozwiązał z mej szyi i padł plackiem o kaflową posadzkę...

trah...

no i efekty widoczne są na zdjęciach ;/

SIC!

 Jednak naszyjnik tak pękł, że można go jeszcze odratować- na szczęście w nieszczęściu nie puściły wiązania cieniutkiego sznureczka (o który Doro się bała od samego początku jego powstania)- zatem czas zaopatrzyć się w kropelkę...

ale jak na razie wylądował na półce...

Dwa naszyjniki, tak przeze mnie ubóstwiane, szlag trafił, więc musiałem przeprosić się z inną materią, która ani razu nie była przeze mnie noszona, a która przeleżała w szkatułce swoje- bo pół roku ;)

 Z racji, że podczas warsztatów w Starym Sadzie (gdzie czułem się chwilami jak jeden z gospodarzy, otaczając opieką i felietonem innych buhaha), podczas obdarowywania zaproszonych gości, zostałem... pominięty przez swoją swobodę, oczywiste ,,bycie" tam, przyjaźń między nami- o czym sama Cukiniowa Gospodyni, przypomniała sobie po czasie (co oczywiscie rozlało wiele pozytywnego i wewnętrznego ciepła) ;) 

(tak na marginesie, jako jedyny z uczestników prowadzących poletko, nie pisałem o smaczkach tych warsztatów- z racji odwyku bloggerowego... ale jeszcze nie raz się pojawi jakieś miłe wspomnienie w tej materii- szczególnie związanymi z pewną sytuacją, która być może zostanie ukazana w chrabąszczu)

Anu więc sam musiałem zadbać o siebie mając dostęp do wielu, profesjonalnych materiałów, by nie wyjechać z pustymi rękoma- więc postawiłem na etniczne gadżety szyjne ;)

Z racji, że pewien zakapior dostał wspaniały, cynamonowy wisior z labradorytem, zrobiłem sobie podobny egzemplarz własnymi przeszczepami- zmieniając kilka dodatków, z myślą by kiedyś wspólnie wyjść w nich na pląs.

A piękne szyje... to piękne szyje 

;)

Zatem obecnie owy wisior stał się nowym atrybutem- choć obiektywnie stwierdzam, że dwa wcześniejsze naszyjniki nosiło się o niebo lepiej- może to kwestia przyzwyczajenia? a może dlatego, że były wykonane przez kogoś innego, czerpiąc z nich wiele sentymentu i energii duchowej jednocześnie?

  Drugi, wykonany naszyjnik siłą rzeczy został zachomikowany przez moją siostrzenicę, bo stwierdziła, że chce wyglądać jak ,,Onkel Aruś" i z dumą wyjechała z cynamonem ;)

Kręcąc się nadal w etnicznych charakterze, zapraszam niebawem na mały powrót do przeszłości- gdzie pierwotny klimat (pierwsze chrabąszcze) afrykańskich chatek, przypomni o mej mieszance rasowej...

P.S.

na pierwszym zdjęciu naszyjnik został położony na orientalną chustę, którą dostałem w ostatniej chwili wyjazdowej z warsztatów od Doro- która przeszła kurzem i gliną przez moje nierozgarnięcie ;)

ale o tym przy innym wpisie wraz z suprise'ami ze Starego Sadu, które przeleżały dwa tygodnie na ,,ukochanej" Poczcie Polskiej...