Cold or Warm?

Powroty do ,,domu" dostarczają zawsze dużo emocji- począwszy od pierwszego oddechu powietrza, gdy późną nocą nogę wynurzę z pociągu na stacji, poprzez długą wędrówkę w stronę starej, secesyjnej kamienicy, która obecnie chłodem i pustką mnie wita, po hasy i pląsy po moich zakamarkach przemyskiego pogórza oraz niezapomnianych spotkań z tymi, którzy są miodem na moje serce- nie ja tym razem- lecz oni.

Mimo, że to taki krótki powrót, jednak bardzo obfity- jak i w has, jak i o spotkania, które dały upust ostatnim, drzemiącym emocjom, które ciągle są związane z krakowskim amokiem funkcjonowania, który niekoniecznie wygląda tak jak miał wyglądać- co niekoniecznie potrafię jeszcze znieść zagryzając mocno zęby, a za nimi cięty język... 

W duchu myślę sobie- spokojnie i cierpliwie, z drugiej- dlaczego znowu? Po co?
Mimo, że ciśnienie zeszło, pytanie co dalej?

Już dawno, nie miałem takiej potrzeby zawszyć się w swojej samotnej dziupli i w ogóle z niej nie wychodzić... Wziąć długą, gorącą kąpiel przy świecach, podreptać przez hangarową kuchnię robiąc kubek gorącej czekolady, usiąść na pracownianej kanapie, okryć się kocem, wsłuchując się w dźwięki odbijającej się pustki. Czasem potrzeba samotności smakuje jak najdoskonalszy wyrób z mlecznej czekolady, a innym razem ma smak tej najtańszej produkcji gorzkiej na przecenie z biedronki z kończącą się datą ważności.

Potrzebowałem tego oddechu, mimo, że trwał tak krótko...

Poukładać wszelkie stany wewnętrzne w konfrontacji K.I.M. vs K.I.M., zebrać siły do kolejnego zagryzania zęba- choć przypomina to w sercu ból wychodzącej ósemki- przechodziłem to dwa razy- jednak dobrze mieć za przyjaciółkę dentystkę ;)

Co przyniesie kolejny miesiąc?

Bóg jeden wie.

 Wyjeżdżając piątkiem z Krakowa opuściłem wiosnę- tutaj sobotą przywitała mnie zima- przed południem śnieżyca, która uniemożliwiła mi zdjęcia projektowe ludzisk na ulicy na zaliczenie z fotografii, który był pretekstem powrotu na stare śmieci...

Natomiast popołudniowe słońce wynagrodziło mi to hasem poprzedzającym bieg, napajając odrobiną mroźnego słońca na policzku :)

 no i białe niedźwiadki dla Anety :)

oj sprawie sobie takie dziabongi, jak zagrzeje kiedyś miejsca w jednej mieścinie :)

 mimo chłodu i śnieżnych zawiei, staram się zwalczyć przeciwności wewnętrznym wrzątkiem- które potrafią czasem sparzyć, powracając do wakacyjnych wspomnień

Oryginał tej pląsaniny pojawił się tu, a ostatnia noc w pracowience zapowiada się długa & pracowita...

Tutaj zawsze ogarnia mnie stan nieważkości, porywając w nieokiełznane myśli końca nie mające...

... i zawsze włącza mi się rozlazły felieton ;>